Að vera vitur eftir á!

Eins og Már Guðmundsson segir þarna þá er auðvellt að vera vitur eftir á og sjá lausnirnar. En það er til lítils að fást um það þessa dagana. Þetta er allt búið og gert, ja nema rannsóknin og það sem því fylgir - bitastætt eður ei.

Auðvitað er það sem gekk á á Íslandi nokkuð sérstakt, og á leið í kennslubækur um heim allan af því er manni skilst. Verst að við getum ekki fengið % af eigin frægð!!! En verkefnið núna er að menn eins og Már Guðmundsson og félagar einbeiti sér að framtíðinni, sem og Þorvaldur Gylfason. Menn hljóta að eiga uppskriftir af einhverju bitastæðu er hana varðar. Það er ekki nóg að mæta fram á dansgólfið þegar allir eru farnir heim, og dansa eins og engin sé morgundagurinn, menn verða að vera til staðar þegar mæætt er aftur á dansgólfið. Þorvaldur var öflugur í gagnrýninni á sínum tíma og var oft mjög góður. Væri til í að fara að heyra í honum aftur og sjá hvað hann hefur fram að færa.

Hefði átt að stöðva bankana

Athugasemdir

[Árni Björn Guðjónsson, 9.1.2010 kl. 17:25]

Það voru bara afturhaldskommatittir sem voru með aðveranir!!!!Sögðu stjórnvöld!!

[Gísli Foster Hjartarson, 9.1.2010 kl. 17:37]

Jú jú æArni Björn þetta voru niðurrifsseggir og vitleysingar, sem ekkert vissu hvað þeir voru að segja - allir áttu að sleikja sama sleikjóinn.

[Grímur (IP-tala skráð) 9.1.2010 kl. 17:58]

Og hefur eitthvað breyst?

Annars minnir mig nú að bankarnir hafi verið að hóta að fara úr landi á þessum tíma ef stjórnvöld væru með einhvern derring

[Sigurður (IP-tala skráð) 10.1.2010 kl. 10:00]

Um leið og taka verður undir það að mikilvægast er að beina kröftunum að framtíðinni þá má ekki gleyma því að við verðum bæði að læra af fortíðinni og gerðir okkar (og þeirra sem störfuðu í okkar umboði) hafa áhrif á stöðu okkar nú og á næstu árum. Þannig er Már ekki aðeins vitur eftir á, heldur að benda á að stjórnvöld brugðust í kreppunni 2006 og við súpum seyðið af því nú. Þau brugðust bæði með því að gera ekkert raunhæft til að takmarka vöxt bankanna (og því urðu skuldirnar sem lenda á þjóðarbúinu enn meiri en þær hefðu þurft að vera við hrunið) og sú staðreynd að þau létu söfnun íslenskra banka á innlánum í Bretlandi og Hollandi afskiptalaus er gerir það að verkum að við sitjum uppi með Icesave-skuldbindingar. Þessar gjörðir eru ekki bara fortíðarvandi heldur einnig hluti af þeim vanda sem við glímum við nú, og því er rétt að gleyma þeim ekki.