Verður ESB í stjórnarskránni?

Agalega finnst mér hvimleitt að lesa um frambjóðendur til stjórnlagaþings, og aðra áhugasama,  sem eru að kýta um hvort ganga eigi til liðs við ESB eða ekki og það út frá stjórnarskrárumræðunni.  Já mér finnst bara leiðinlegt að heyra fólk tala um stjórnarskrána og ESB eins og það sé nánast komið samasem merki  þar á milli.  Farið er að flokka fólk eftir því hvort það sé með eða á móti ESB. Hvað á það að þýða? Hef ekki nokkra trú á að ESB verði partur af stjórnarskránni sem sett verður saman. Hef nú meiri trú á stjórnlagaþinginu en að svo verði. Menn verða nú samt að gera ráð fyrir því, að mínu mati, að viðræður við önnur ríki eða ríkjasambönd um nánari tengsl geti átt sér stað í framtíðinni.
 
Það þurfa að vera um það skýrar reglur í stjórnarskránni á hvaða hátt íslensk stjórnvöld geta gengið til viðræðna við önnur lönd/sambönd um sameiningu, samstarf eða samruna, komi til þeirra hluta. Samanber t.d. ESB, já eða t.d. norrænt ríkjasamband í framtíðinni. Reglurnar verða að vera þannig í stjórnarskránni að ekki þurfi að kalla eftir sérstökum lagabreytingum til þess að mega fara út í slíkar viðræður. Meirihluti á Alþingi á að duga, en það þarf jafnframt að vera á hreinu að ef  menn ná samningum í slíkum viðræðum að þá liggur endanlegt ákvörðunarvald hjá þjóðinni og hvergi annars staðar. Það eiga ekki að vera neinar vöflur á því. Þjóðin skal hafa úrlsitavaldið, ekki Alþingi eitt og sér, það finnst mér  lykilatriði.
 
Við hljótum að vilja að stjórnarskráin staldri ekki bara við í nútímanum heldur fylgi þjóðinni inn í framtíðina. Því verður þessi möguleiki að vera fyrir hendi við getum ekki bara skellt í lás. Stjórnarskráin á ekki bara að vera ætluð okkur heldur einnig afkomendum okkar og svo áfram. Því þurfum við að vanda frágang við ákvæði eins og t.d. þetta.
 
Ég lít ekki á það sem mitt hlutverk í þessari stjórnlagaþingsumræðu að segja fólki hvort að ESB sé slæmt eða gott. Hvað þá að flokka fólk eftir því hvort það er Nei- eða Já-sinni. Það er einfaldlega svo í mínum huga að allir kosningabærir aðilar eiga að fá tækifæri til að segja sinn hug í máli sem slíku. Það á að vera stjórnarskrárvarinn réttur hvers og eins. Það hlýtur svo á endanum að vera eðlilegt að meirihlutinn ráði, ekki satt? Hvort ég tilheyri svo meirihlutanum í þessu máli eða öðrum kemur svo bara í ljós.