Davíð á tánum!

Þessi aldni höfðingi steig í pontu og fór með gamanmál, eins og honum einum er lagið. Málið er bara að það eru einmitt svona gamanmál frá honum og ýmsum öðrum sem hinn almenni borgari er kominn með nóg af. Það er að segja ða sífellt er verið að gera lítið úr náunganum og benda á að hann sé ómögulegur og ég veit ekki hvað. Menn kasta hinu og þessu á andstæðingana - án þess að koma með lausnir í þeim málum sem þeir helst gagnrýna - það virðist vera aukaatriði. Menn gleyma oft að líta í eigin barm. Það getur verið ágætt að efast á stundum um eigið ágæti.

En víst er að en eru til aðilar sem hafa gaman af gamanmálum Davíðs en þeim aðilum hefur farið ört fækkandi. Það sem að manni fannst á stundum vera hans spari hlið lítur á stundum núna út eins og hroki - og er það miður. 

Þrennt bjargaði Íslendingum