Lítum við of stórt á okkur?

Viðhorfið í íslenskri knattspyrnu er skakt. Við höfum farið að líta á okkur sem litla-stórþjóð í knattspyrnuheiminum. Eggert sagði á sínum tíma að það væri ekki alfarið að marka styrkleikalista FIFA, ef ég man þetta rétt. Nú spyr ég er þessi að ljúga nokkru um okkur? VIð virðumst eiga við vandamál að etja við að leikmenn spili af krafti í þessum leikjum. Eru þeir að fylgja skilaboðum þjálfara eða hundsa þau? Auðvitað munaði mikið um að hafa ekki t.d. Hemma Hreiðars og Heiðar Helgu í þessum leik 2 leikmenn sem alltaf gefa sig 110% í leikina en það er engin afsökun við eigum samt að vinna lið eins og Liechtenstein á heimavelli.

Það þarf að taka núna ákvörðun um framtíðarstefnuna hjá landsliðinu - á að byrja að yngja eitthvað upp og stilla strengi til framtíðar eða spila bara áfram á þessum mönnum - verð nefnilega að segja að ég var ánægður með Eyjólf að hleypa ungum leikmönnum inn á þar sem það er krystaltært að við eigum enga möguleika í þessum riðli.

Verður gaman að sjá hvað gerist í Svíþjóð.

Þjálfarar óhressir með áhugaleysi landsliðsmanna

Athugasemdir

[Björn Kr. Bragason, 4.6.2007 kl. 09:31]

Ég hugsa að þetta sé sama vandamál og er að hrjá KR-inga í deildinni. Liðið samanstendur af einhverjum stórstjörnum sem eru ekki að ná að fúnkera nógu vel saman, á meðan menn ættu að vera að einbeita sér að því að nota spilaglaða heimamenn, þótt þeir kannski séu ekki jafn góðir á pappírunum, þá skilar það sér samt sem áður í betri leik af því þá actually langar til og nenna að spila í þessar 90-95 mínútur.