Að klóra sér í skallanum!

Geir H var ánægður í nýju lopapeysunni sem Ingibjörg Sólrún hafði prjónað handa honum en Össur var ekki eins ánægður því peysan hans var eins og níðþröngur upphlutur þar sem hann stóð og hámaði í síg Pylsur með Alfreð Þorsteinssyni fyrir utan Eymundsson á Lækjartorgi. Við það að sjá þá háma í sig af þvílíkri áfergju fékk litla gula hænan nóg og röllti af stað inn í Laugar þar sem að hún sá að Björn Ingi refur hafði króað litlu grísina Gísla Martein, Hönnu Birna og Vilhjálm af og var að kasta til þeirra Nóa kroppi úr kílóa pokum. Þarna létu litlu grísirnar plata sig og hlupu í átt til Bjössa rebba og hámuðu í sig meira og meira þar til þau stóðu á öndinni og gátu sig hvergi hreyft en emjuðu af ofátsverkjum. Þarna sá litla gula hænana sér þann kost vænstan að hringja í Krulla lækni sem var á dagvakt og hann kom og hjálpaði litlu grísunum.

Þeir höfðu sem ungir drengir rennt sér saman í snjónum niður Öskjuhlíðina og oft lent í misjöfnum hremmingum en það truflaði þá ekki og þeir stefndu báðir í pólitík þó svo að ungir væru að árum, en voru þó báðir vel byrgir af hárum. Þeir höfðu margoft hennt snjókúlum í hús Björns Bjarnasonar sem ávallt kom hlaupandi út öskrandi og æpandi, og það meira að segja á náttfötunum. Eitt sinn var miðið gott hjá Sigurði Kára og hann hitt Björn í hnakkann á leiðinni inn og síðan þó hefur Björn haft það að æðsta markmiði sínu að stofna her á Íslandi til að ná í skottið á svona peyjaskröttum. Kannski að markmið Björns sé ekki svo vitlaust því nú vill Sigurður Kári fara að selja áfengi hér þar og alls staðar.  Sá sem renndi sér með honum hann náði aldrei neinum fram í pólitík.

Grein þessa ber ekki að taka alvarlega.

Björn Ingi: Kannski er byltingarforinginn fundinn