Ísland innlimað.....

....í Noreg innan örfárra mánuða eða ára?

Evrópusambandið bjargar ekki Íslandi!!!!!  ...en gæti það hjálpað?  ....eða erum við bara dauðadæmd?

Evrópusambandið bjargar ekki Íslandi

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 27.4.2009 kl. 13:31]

Frá hverju þarf að bjarga okkur? Okkur sjálfum kannski?

Það er jafn auðvelt að fara á hausinn hvort sem það er í Krónum eða Evrum.

Áfram Ísland!

[Óskar (IP-tala skráð) 27.4.2009 kl. 13:31]

Hárrét hjá Naujurunum eigum ekkert með að fara þarna inn það væri aumingjagangur að ganga ekki heil til verks að koma okkur út úr erfiðleikunum á eigin forsendum. Það má aftur á móti ath. með annan gjaldmiðil en inn í esb er kjaftæði.

[Gísli Foster Hjartarson, 27.4.2009 kl. 13:52]

Guðmundur ég held nefnilega að það sé stóra málið, það þarf að bjarga okkur frá okkur sjálfum, því við virðumst hafa verið okkar versti andstæðingur í þessu öllu saman !!!!!!!!

Óskar er sammála þér að við þurfum að hafa gjaldmiðil sem gengur annarsstaðar en bara úti á vídeóleigu - það er partur af því sem þarf að leysa

....en við þurfum að byrja á að öðlast trúverðugleika úti í hinum stóra heimi til að geta farið að spyrna við fótum - hvernig sem við öðlumst nú þann trúverðugleika.

[Thor Svensson (IP-tala skráð) 27.4.2009 kl. 16:15]

Nákvæmlega Gísli! þó verð ég að benda á smá villu. Við öðlumst ekki trúverðuleika, við "verðum" trúverðug. Það er stór munur á. Til verða trúverðug verðum við að fara haga okkur eins og aðrir evrópubúar (í eða utan ESB). Við verðum að gangast við þeim normum sem tíðkast í Evrópu hugarfarslega og þjóðarsálarlega séð. Því, hvort sem við viljum eður ei erum við hluti að Evrópu. Nánara samstarf við aðrar norðurlanda þjóðir og hugarfarsbeyting er lykillinn. Burt með amerika-wana-be hugsunurháttinn, stórlætið og við-erum-best hugsunarháttinn. Gera okkur grein fyrir eigin verðleikum og setja okkur heiðarleg og ærleg gildi. Þetta er grunnurinn í öllum samskiptum, efnhagslegum sem öðrum.

[Gísli Foster Hjartarson, 27.4.2009 kl. 16:25]

Thor - gjarna myndi ég vilja gera þín orð að mínum - þetta er alveg hárrétt.

Það er kominn tími á að við tökum hausinn upp úr sandinum og áttum okkur á að heimurinn snýst ekki í kringum okkur - mér finnst oft hafa vantað mikið á að við áttum okkur á því.

[Ragna Birgisdóttir (IP-tala skráð) 27.4.2009 kl. 16:34]

Átti ágætt samtal við harðan andstæðing ESB. Ver peningaöflin sem eiga hér landið og kvótann. Dvelur sjálfur erlendis í heitum löndum í eign sinni þar.Lifir á kvótarentunum,borga litla skatta til samfélagsins,borðar ódyran mat´,lepur evruvín hálft árið og gortar sig á því .Á meðan vinnur sauðsvartur almúginn við að bjarga litla Íslandi frá glötun.Hræsni.

[Thor Svensson (IP-tala skráð) 27.4.2009 kl. 19:27]

Fyrirgefðu langlokuna Gísli, en eftir að hafa gluggað svolítið í texta nútíma hugsuða sem S. R. Covey, A. P. Martin o.fl. hef ég myndað mér svolítið ákveðna skoðun á íslensku samfélagi. Hvar okkur er ábótavant og hvernig við getum flutt okkar samfélag meira í átt til nútímans. Við erum því miður langt á eftir öðrum samfélögum í Evrópu í þeirri þróun.

Eftirfarandi er þýtt, stytt, aðlagað og staðfært eftir bestu getu.

Takmarkið fyrir hverja manneskju, og hvert samfélag er að ná fullþroska. Fullþroski er að flytja sig frá ósjálfstæði til sjálfstæðis og svo til gagnkvæmns skilnings og tillits. Með ósjálfstæði bregst maður við vegna aðgerða annara eða vegna áhrifa eigin tilfinninga. Með sjálfstæði framkvæmir maður eingöngu með eigin forsendur við stýrið. Með gagnkvæmum skilningi og tilliti sameinar maður eigin hæfileika með umhverfinu til að sköpunar. Margir komast aldrei frá fyrsta stiginu og ennþá fleirri ná aldrei að komast frá öðru til þriðja stigs. Þetta á við um einstaklinga, hópa, samfélög eða jafnvel þjóðir sem aldrei hafa komist upp úr fyrstu tveimur stigum oft vegna þess að takmarkið hefur aldrei verið sett hærra enn sjálfstæði.

Sjálfstæði frelsar okkur frá umhverfinu og hömlum annarra. Það er í sjálfu sér sæmandi markmið. En það er ekki takmarkið ef við óskum okkur góðs og virks lífs. Lífið er nefnilega náttúrulega gagnkvæmt. Að reyna að ná hámarksafköstum með sjálfstæði er sem að spila tennis með golfkylfu. Verkfærið svarar ekki til raunveruleikans. Gagnkvæmar manneskjur, hópar og samfélög eru aftur á móti í standi til að sameina í gagnkvæmri veröld, eigið framlag með öðrum manneskjum, hópum eða samfélögum til að öðlast bestu mögulegrar niðurstöðu. En eitt er þó víst, gagnkvæmni getur engin náð fyrr en hafa náð eigin sjálfstæði.

Til að koma nær takmarkinu verður maður að geta opnað sig fyrir breytingum og hafa vilja til að sigra sjálfan sig. Við þá tilraun eykur maður sjálfkrafa sjálfsvitund sína verulega ásamt því að ná dýpri og fyllri skilningi á sjálfum sér, innri náttúru og gildum og einstökum hæfileika hvers og eins til að gefa af sér. Maður byrjar að skilgreina sjálfan sig innanfrá í stað þess að láta aðra um að meta mann. Hvað er gott og hvað er slæmt ákveðst ekki lengur eingöngu af utanaðkomandi eða af eigin tilfinningum.

Að vera frumvirkur er eitt af mikilvægusti meðulunum til að sigra sjálfan sig. Frumvirkni þýðir ekki bara að taka frumvæðið. Það þýðir einnig að taka ábyrgð á eigin gerðum og lífi. Framkoma okkar á að vera afleiðing ákvarðanna eigin meðvitundunar ekki eigin hamla eða annara hamla. Við getum nefnilega sett tilfinningar okkar skör lægri og látið okkar eigin grunngildi um ákvarðanir. Í stuttu máli, höfum við sjálf frumkvæðið og ábyrgðina fyrir að fá hlutina til að gera sig. Sem frumvirkur ýtir maður ekki eigin ábyrgð yfir á umhverfið, lífsskilyrðin eða meðmanneskjur. Framferði eins sem frumvirk persóna er afrakstur af meðvituðu vali, grunnlagt í eigin gildum frekar en tilfinningum.

[Gísli Foster Hjartarson, 28.4.2009 kl. 09:18]

Takk aftur fyrir gott innlegg Thor - stel kannski úr þessu við tækifæri til að nota í bloggi hjá mér. - Takk aftur

[Thor Svensson (IP-tala skráð) 28.4.2009 kl. 16:55]

Það máttu gjarnan. Vona sem flestir byrji að pæla alvarlega í hvaða átt við höfum verið að þróast síðustu, ja líklega 20-30 ár og hvernig við getum snúið þeirri þróun við.