Að skipta um skoðun!!!

Getur vel komið fyrir hjá fólki.

Gaman að sjá að MOgginn tekur þetta upp. 

Sjáið t.d. Bjarna Ben í þessu Icesave máli - búinn að haga sér eins og algjör vindhani. En aldrei þykist þetta pólitískalið skipta um skoðun þegar rætt er við það heldur eru orð þeirra tekin úr samhengi  - Hef ekki séð Moggann minnast á þetta?

Mér er svo sem slétt sama hvað Steingrími finnst, og Bjarna ef út í það er farið. Það stefnir allt í að málið fari í þjóðaratkvæðagreiðslu og þá er það þjóðarinnar að skirfa sína eigin sögu. Rétt eða rangt verður alltaf umdeildanlegt, en lýðræðið, sem oftast nær hefur verið undir steini í þessu landi,  mun þá hafa vinninginn. Hvort það verði þjóðinni til framdráttar eða ekki á eftir að koma í ljós. Þjóðarinnar verður valið. Hún þarf svo að takast á við afleiðngarnar hverjar sem þær verða og þá þýðir ekkert að vera að þessu væli þó sytri í álinn.

 

Ekki of flókið árið 2003

Athugasemdir

[Jodie Foster. (IP-tala skráð) 18.1.2010 kl. 01:36]

Ég veit allt.

[Guðmundur 2. Gunnarsson (IP-tala skráð) 18.1.2010 kl. 13:26]

Man ekki betur en að sami Steingrímur J. hafi látið frá sér fara að Icesave væri of flókið mál að fara með í þjóðaratkvæðagreiðslu, og það á því ilhýra og með samtyngda fréttamenn.

Eftirfarandi má finna í Morgunblaðinu 1. júlí:

„Haft hefur verið eftir Steingrími J. Sigfússyni fjármálaráðherra að Icesave-samningarnir séu of flóknir fyrir þjóðaratkvæði.

Í samtali við Morgunblaðið segir hann hið rétta að hann telji vandkvæðum bundið að leggja fyrir skýra valkosti til að kjósa um, ekki að hann telji kjósendur ófæra um að mynda sér skoðun. „Ég hafna því algerlega að ég hafi talað niður til kjósenda með þessu,“ segir hann.

Morgunblaðið rifjar síðan upp að fjármálaráðherrann sem vill ekki leggja eitt stærsta hagsmunamál þjóðarinnar í atkvæðagreiðslu taldi nauðsynlegt að efna til þjóðaratkvæðis um stóriðju á Austurlandi. Á Alþingi 4. mars 2003 sagði Steingrímur J. meðal annars:

„Ekki getur það verið vandinn að nokkrum manni í þessum sal, þingræðissinna, detti í hug að þjóðin sé ekki fullfær um að meta þetta mál sjálf og kjósa um það samhliða því að hún kýs sér þingmenn. Stundum heyrist að vísu einstaka hjáróma rödd um að sum mál séu svo flókin að þau henti ekki í þjóðaratkvæði. Það er einhver allra ömurlegasti málflutningur sem ég heyri. Menn geta alveg eins haft ónefnd orð um gáfnafar þjóðarinnar, og það ætla ég a.m.k. ekki að gera.“

Það er alltaf skemmtilegt að sjá hversu Steingrímur J. lætur spunatrúða stjórnarráðsins, almannatenglana (Liers for Hier) vinna eins og þræla við að reyna að hanna einhverja vitrænan þráð úr því sem hann lætur frá sér.  Ofaná allt bullið í Jóhönnu.  Og þetta er sami Steingrímur J. sem varði Icesave hroðann með því að Bjarni Benediktsson hafði sagt að vænlegast væri að leita fyrst samninga í deilunni, (að vísu gleymdi Bjarni að útskýra fyrir honum að ef að samningurinn yrði verri en gjörtapað mál fyrir rétti, þá tækju þokkalega skarpir til annarra aðgerða).  Ársgömul afstaða Bjarna voru sterkustu rök Steingríms að hann, þingheimur og þjóðin yrði að samþykkja ólögin. 

Auðvitað stökkva þessir "fagmenn" og Steingrímur fram og fullyrða að ekki er um sambærileg mál að ræða. Hversu öruggt er að aldrei verður kosið um eitt né neitt ef slík röksemdarfærsluleysi á að vera tekin góð og gild? Hvenær munu mál vera nógu sambærileg þegar allt er komið í brókina og langt uppá bak, sem alltaf er í málum sem slíkum? Er nema von að ástandið í landinu er eins og það er, þegar aðrir eins snillingar þykjast standa vaktina.